Wojciech Gogolewski

---

Życiorys muzyczny

Wojciech Gogolewski rozpoczął swoją przygodę z muzyką jako pięciolatek, ucząc się gry na fortepianie. Jest absolwentem zarówno Podstawowej Szkoły Muzycznej, jak i Liceum Muzycznego w Łodzi, a także Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, gdzie studiował kompozycję i fortepian.

Już w czasach szkoły średniej zadebiutował, akompaniując studenckiemu kabaretowi Politechniki Łódzkiej. W trakcie studiów współpracował z Big Bandem PWSM oraz Orkiestrą Rozrywkową PRiTV w Katowicach, gdzie pełnił rolę kompozytora, aranżera oraz saksofonisty barytonowego.

W 1973 roku, podejmując działalność na własną rękę, stworzył Kwartet Wojciecha Gogolewskiego, gdzie był liderem i pianistą. W skład zespołu weszli Czesław Szymański (perkusista), Zbigniew Wegehaupt (kontrabasista), oraz Mieczysław Wolny (flet). W 1975 roku zespół wziął udział w Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu, jednak nie odniósł sukcesu. Rok później, w 1976, zdobyli już II nagrodę w kategorii zespołowej, a wyróżnienia dla solistów zdobyli Wegehaupt oraz Szymański.

Wojciech Gogolewski uzyskał także wiele wyróżnień w konkursach improwizacji jazzowej organizowanych przez swoją uczelnię między 1974 a 1975 rokiem. W 1976 roku odebrał Klucz do Kariery na Pomorskiej Jesieni Jazzowej, która odbyła się w Bydgoszczy.

Rok 1976 to także czas założenia kolejnego zespołu – No Smoking, w którym pełnił rolę lidera oraz grał na pianinie i keyboardzie. Zespół ten tworzyli: Jan Cichy (gitara basowa), Czesław Szymański (perkusja) oraz Andrzej Krupa (saksofon altowy). Równocześnie Gogolewski był pianistą i aranżerem kilku orkiestr radiowych w Katowicach, Łodzi, Opolu i Warszawie.

Kwartet Wojciecha Gogolewskiego zakończył swoją działalność po nagraniu radiowej sesji (Suite for M.) 29 stycznia 1977 roku w Katowicach. W tym samym czasie członkowie zespołu związkowali swoją karierę z Big Bandem Katowice, gdzie nagrali album z serii Polish Jazz zatytułowany Music for My Friends (1977).

W 1979 roku Gogolewski na krótko podjął współpracę z grupą Ergo Band, a następnie, w latach 1981–1983, występował w zespole Air Condition kierowanym przez Zbigniewa Namysłowskiego. Obie grupy umożliwiły mu koncertowanie zarówno w Polsce, jak i w różnych krajach, w tym we Francji, Grecji, Rumunii, Szwajcarii, Szwecji oraz na Węgrzech.

Muzyk pozostaje aktywny, współpracując z licznych artystami oraz piosenkarzami, zarówno podczas nagrań płytowych, jak i występów na żywo. Wśród nich można wymienić m.in.: Michała Bajora, Hannę Banaszak, Piotra Biskupskiego, Mariusza Bogdanowicza, Monikę Borys, Jerzego Dąbrowskiego, Halinę Frąckowiak, Edytę Geppert, Grażynę Łobaszewską, Iwonę Niedzielską, Krystynę Prońko, Janusza Stokłosę, Lorę Szafran, oraz Mieczysława Szcześniaka.

Wojciech Gogolewski jest także autorem wielu kompozycji, piosenek oraz muzyki filmowej i teatralnej. W 1989 roku przeniósł się do Niemiec, zamieszkując w Monachium, gdzie kontynuował swoją karierę muzyczną. Jako muzyk studyjny zyskał uznanie również za granicą, biorąc udział w nagraniach ponad 200 płyt z różnych gatunków muzycznych, od folku, przez rap, reggae, pop po jazz. Współpracował także z zespołami z Ameryki Południowej.

Oprócz działalności muzycznej, prowadzi też prace w zakresie programowania systemów akompaniamentu w elektronicznych instrumentach klawiszowych w firmie Casio, a także współpracuje z polskimi artystami solowymi oraz zespołami, w tym z Teatrem Wytwórnia.

Muzyka teatralna (wybór)

Wojciech Gogolewski jest uznawanym kompozytorem, który ma na swoim koncie wiele znaczących dzieł w dziedzinie teatralnej muzyki. Oto wybór jego najważniejszych osiągnięć z tego obszaru:

• 1982: Kopciuch (reż. Wojciech Zeidler, Teatr im. Kochanowskiego w Opolu),
• 1983: Szewcy (reż. W. Zeidler, Teatr im. Kochanowskiego w Opolu),
• 1984: Kreacja (reż. Jarosław Kuszewski, Teatr im. Kochanowskiego w Opolu),
• 1989: Wizyta starszej pani (reż. Wacław Jankowski, Teatr Narodowy w Warszawie),
• 1992: Pierścień i róża (reż. Grzegorz Lewandowski, Scena Polska w Cieszynie, współaut. Rudolf Chowaniok),
• 1995: Śmierć komiwojażera (reż. Przemysław Basiński, Teatr im. Kochanowskiego w Opolu),
• 2001: Zdaniem Amy (reż. Jan Nowara, Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu).

Muzyka filmowa

Wojciech Gogolewski to utalentowany muzyk i dyrygent, którego osiągnięcia w dziedzinie muzyki filmowej są niepodważalne. W swojej karierze miał okazję pracować przy wielu znaczących produkcjach filmowych. Oto niektóre z nich:

• 1981: Wojna światów – następne stulecie – muzyka, dyrygent,
• 1985: Labirynt – dyrygent,
• 2001: Poranek kojota jako muzyk na przyjęciu; wykonanie muzyki,
• 2002: Chopin. Pragnienie miłości – instrumentacja,
• 2003: Na krawędziach – muzyka,
• 2007: Ryś – współpraca muzyczna, wykonanie muzyki (fortepian),
• oraz kompozycje piosenek i orkiestracje w innych filmach.

Gogolewski znany jest z umiejętności współpracy z różnorodnymi artystami, co pozwala mu tworzyć wyjątkowe dzieła muzyczne na potrzeby kina.

Dyskografia (wybór)

Solowa

W twórczości Wojciecha Gogolewskiego znajduje się szereg znaczących albumów, które wyznaczają ważny etap w jego artystycznym dorobku. W 1984 roku, wraz z Krystyną Prońko, nagrał album zatytułowany „Kolędy”, który stanowił pierwsze spojrzenie na jego solową karierę.

Pozostałe kluczowe wydania solowe to:

• 1985: pełny spokój,
• 1988: Niedokończona bajka o siedmiu zbójach,
• 1989: Sześć krótkich filmów,
• 2019: Kwartet Wojciecha Gogolewskiego – Skok nr 8.

Sesyjna

Również Wojciech Gogolewski współpracował z wieloma innymi artystami w ramach nagrań sesyjnych. Jego pierwsze znaczące wydanie z tego okresu miało miejsce w 1977 roku, kiedy to uczestniczył w projekcie Big Bandu Katowice zatytułowanym „Music for My Friends”.

W zestawieniu jego współpracy sesyjnej można wymienić:

• 1986: Hanna Banaszak – Hanna Banaszak,
• 1988: Piosenki z plecaka Tik-Taka,
• 1989: Iwona Niedzielska – Twoja laleczka,
• 1989: Krystyna Prońko – Album,
• 1989: Michał Bajor – Nowe piosenki,
• 1990: Monika Borys – Ściana i groch,
• 1990: Wielki festiwal (Jerzy Dąbrowski – bajka dla dzieci),
• 1999: Edyta Geppert – Debiut… (CD).

---

Oceń: Wojciech Gogolewski

---