Dawid Frischmann

Frischmann miał znaczne pochodzenie, pochodził z zamożnej rodziny fabrykantów zgierskich. Swoją edukację rozpoczął w szkole przy zgierskiej synagodze, gdzie zdobył podstawy wiedzy i kultury żydowskiej. W latach 1890–1895 rozwijał swoje zainteresowania akademickie, studiując filologię, filozofię oraz historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim.

Po ukończeniu studiów, w 1895 roku, przeniósł się do Warszawy, gdzie skupił się na tłumaczeniach z literatury niemieckiej, rosyjskiej i angielskiej na hebrajski. Jego prace były publikowane w żydowskich czasopismach takich jak Der Hojz-Frajnd, Der Jud oraz Der Frajnd, a także w łódzkich gazetach.

W latach 1911–1912 Frischmann miał okazję przebywać w Palestynie, co niewątpliwie miało wpływ na jego twórczość. Po wybuchu I wojny światowej został internowany w Berlinie. Jednak w 1915 roku powrócił do Warszawy, ale jego pobyt tam był krótki, gdyż został deportowany do Odessy.

Po rewolucji lutowej w 1917 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie stanął na czele żydowskiego wydawnictwa AJ Stybel. W tym okresie kontynuował intensywną działalność literacką i translatorską, starając się propagować kulturę żydowską. Niestety, w 1919 roku wydawnictwo zostało zamknięte przez bolszewików, co skłoniło go do powrotu do Warszawy.

W 1922 roku Frischmann udał się do Berlina, gdzie umarł wkrótce po przybyciu i został tam pochowany. Jego życie i twórczość stanowią ważny element żydowskiej kultury literackiej tego okresu, a jego dorobek artystyczny jest wciąż ceniony i badany przez historyków literatury.