Kazimierz Sheybal

---

Życiorys

Urodził się w Zgierzu, w rodzinie z szkockimi korzeniami, która miała bogate tradycje artystyczne. Jego ojciec, Stanisław (1891–1976), znany był jako artysta malarz oraz fotografik, a także pionier w technice gumy wielobarwnej. Matka, Bronisława z Kotulów (1891–1979), również przyczyniła się do artystycznego dziedzictwa rodziny. Kazimierz miał brata – Władysława, który odniósł sukcesy jako aktor i reżyser.

W czasie września 1939 roku, Kazimierz aktywnie brał udział w wojnie obronnej. Jako plutonowy podchorąży służył w Armii Krajowej, konkretnie w batalionie „Zośka”. Od 5 sierpnia 1944 roku uczestniczył w działaniach w batalionie pancernym „Zośki”. W trakcie tej walki organizował przejścia i przeprowadzał grupy ludzi kanałami na Żoliborz. Po upadku Starówki został zastępcą dowódcy, a potem dowódcą plutonu 230 w Zgrupowaniu „Żniwiarz”. Podczas września 1944 roku awansowano go do stopnia podporucznika.

Za swoje zasługi oraz odwagę, które wykazał podczas powstania, otrzymał odznaczenia, w tym Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 12876) oraz dwukrotnie Krzyż Walecznych, na mocy rozkazu dowódcy 8 Dywizji Piechoty AK z 30 września 1944 roku. Po zakończeniu walk stał się jeńcem obozów jenieckich Altengrabow i Sandbostel, a także więźniem obozu koncentracyjnego Neuengamme.

Po wojnie w 1946 roku ukończył Kurs Przeszkolenia Filmowego w Instytucie Filmowym w Krakowie. Następnie w latach 1946-1949 pracował jako asystent reżyserów Jerzego Zarzyckiego i Leonarda Buczkowskiego w Dziale Produkcji Filmów Fabularnych w Przedsiębiorstwie Państwowym „Film Polski”. Później przez krótki czas, do 1950 roku, uczył w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, gdzie zdobył uznanie jako wykładowca.

W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi, a dyplom obronił w 1956 roku. Od 1950 do 1957 roku pracował jako drugi reżyser w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Z kolei w latach 1958-1961 reżyserował filmy krótkometrażowe, a od 1962 do 1986 roku zajął się produkcją filmów dokumentalnych oraz szkoleniowych dla wojska w Wytwórni Filmowej „Czołówka”. Po przejściu na emeryturę w 1986 roku, Kazimierz kontynuował współpracę z różnorodnymi wytwórniami filmowymi.

Ostatnie lata życia spędził w Warszawie, gdzie zmarł. Jego prochy spoczywają na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D 18-L01-6).

---

Oceń: Kazimierz Sheybal

---