Jan Zerndt

---

Życiorys

Jan Zerndt był postacią o bogatym życiorysie. Rozpoczął swoją edukację na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobył pierwsze doświadczenia w dziedzinie medycyny. Następnie, w celu poszerzenia horyzontów intelektualnych, kontynuował naukę na Wydziale Filozoficznym, specjalizując się w naukach przyrodniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1920 roku, z zapałem do obrony ojczyzny, ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, a jego mężna postawa została doceniona podczas walk w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu konfliktu i przejściu do rezerwy w 1921 roku, osiedlił się w Łodzi, gdzie podjął pracę jako nauczyciel w lokalnym gimnazjum. Równocześnie dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem w Łasku. W Łodzi zainicjował projekt centralnej pracowni przyrodniczej dla szkół powszechnych, co świadczyło o jego zaangażowaniu w rozwój edukacji przyrodniczej w Polsce.

Po roku postanowił przenieść się do Krakowa, gdzie również stworzył podobną pracownię. Współpracował w Zakładzie Mineralogii Akademii Górniczej, prowadząc badania megaspor w obszarze Karbonu w rejonach Krakowa i Górnego Śląska. Jego praca koncentrowała się na analizie procesu maceracji węgla kamiennego oraz systematyce i stratygrafii spor karbońskich.

Zerndt aktywnie współpracował z Komisją Fizjograficzną Polskiej Akademii Umiejętności oraz Państwowym Instytutem Geologicznym, gdzie jego wiedza i doświadczenie były nieocenione. Niestety, los potoczył się tragicznie; został aresztowany 6 listopada 1939 roku w ramach Sonderaktion Krakau i spędził czas w niewoli. W obliczu ówczesnych wydarzeń, został wciągnięty na volkslistę, a jako Johann Reinhold Zerndt przyjął obywatelstwo niemieckie.

Jego tragiczny koniec nastąpił w 1945 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii nauki i edukacji w Polsce.

Dorobek naukowy

Jan Zerndt jest autorem wielu istotnych publikacji z zakresu geologii, mineralogii oraz petrografii. Jego prace ukazywały się w renomowanych czasopismach takich jak „Czasopismo Przyrodnicze”, „Biuletyn Państwowej Akademii Umiejętności” oraz „Przegląd Górniczo-Hutniczy”.

Warto podkreślić, że Zainicjował on badania nad megasporami roślin z okresu karbonu, co przyczyniło się do pogłębienia wiedzy na temat flory tego okresu.

W latach 1934 i 1938 opublikował również monografie dotyczące żeńskich zarodników widłaków z tego samego okresu, koncentrując się na obszarze Górnego Śląska. Te badania miały znaczący wpływ na rozwój wiedzy w dziedzinie paleobotaniki.

---

Oceń: Jan Zerndt

---