Arkadiusz Musierowicz

---

Życiorys

Urodziny Arkadiusza Musierowicza miały miejsce 12 stycznia 1894 roku w Zgierzu, w rodzinie złożonej z Jana i Zuzanny z Kuleszów. Po ukończeniu szkoły handlowej Zgromadzenia Kupców mieszczącej się w Łodzi, postanowił kontynuować swoją edukację w Lwowie. W 1911 roku rozpoczął studia na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej.

Wyjątkowy bieg jego kariery przerwał wybuch I wojny światowej, co zmusiło go do zaprzestania nauki. W latach 1914–1921 piastował urząd urzędnika w głębi Rosji, a znaczne postępy w nauce udało mu się osiągnąć dopiero w 1923 roku, gdy to zdobył dyplom inżyniera chemika. Zaledwie trzy lata później, w 1926 roku, uzyskał stopień doktora nauk technicznych, co otworzyło przed nim drzwi do kariery akademickiej. Został mianowany adiunktem na Katedrze Chemii Rolnej i Gleboznawstwa na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej.

W trakcie swojej kariery, od 1922 roku, był asystentem, a potem adiunktem tej samej katedry. Jego ambicje naukowe były wspierane przez rządowe stypendium, dzięki któremu w latach 1929–1930 mógł poszerzyć wiedzę na prestiżowych uczelniach w Czechach, Niemczech oraz Szwajcarii. W 1932 roku objął stanowisko kierownika katedry, a rok później uzyskał tytul docenta. W 1933 roku, na podstawie pracy „Absorpcyjne własności torfów”, uzyskał habilitację na Wydziale Rolniczo-Lasowym Politechniki Lwowskiej, co stanowiło krok w stronę dalszego rozwoju jego kariery naukowej.

W grudniu 1936 roku, jego wysiłki zostały dostrzegane, a on sam otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego chemii rolnej i gleboznawstwa. W czasie niemieckiej okupacji, pracował od 1 listopada 1941 roku do 1 maja 1944 roku na Państwowych Kursach Rolniczych w Dublanach, które znajdowały się pod zarządem Generalnej Guberni. Później, od 1 lipca 1944 roku do 15 stycznia 1945 roku, zajmował się pracą w Instytucie Żywienia Roślin, a następnie na Wydziale Gleboznawczym w Skierniewicach.

Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945–1964 był profesorem SGGW oraz aktywnym członkiem Polskiej Akademii Nauk. W 1925 roku wstąpił w związek małżeński z Antoniną z Czarnieckich, z którą doczekał się dwóch synów – Andrzeja oraz Jerzego.

Arkadiusz Musierowicz odszedł z tego świata 24 kwietnia 1966 roku w Warszawie i znalazł swój spoczynek na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze oznaczonej G-0-29.

Członkostwo

Arkadiusz Musierowicz jest aktywnym członkiem wielu znaczących organizacji naukowych i zrzeszeń. Jego zaangażowanie w różnorodne inicjatywy świadczy o szerokim zakresie jego wiedzy oraz wkładu w rozwój nauki i technologii w Polsce.

• komitet Współpracy w Doświadczalnictwie przy Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych,
• Towarzystwo Naukowe im. Kopernika,
• Polskie Towarzystwo Chemiczne,
• Związek Inżynierów Chemików,
• Polskie Towarzystwo Gleboznawcze,
• Międzynarodowe Towarzystwo Gleboznawcze,
• członek rzeczywisty PAN.

Ordery i odznaczenia

Arkadiusz Musierowicz otrzymał szereg prestiżowych wyróżnień w uznaniu jego zasług.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 1961,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 19 lipca 1954,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, 14 stycznia 1955.

Nagrody i wyróżnienia

Arkadiusz Musierowicz, jako wybitny naukowiec, został uhonorowany wieloma nagrodami, które świadczą o jego niezwykłym wkładzie w dziedzinę nauk rolniczo-leśnych. Warto zaznaczyć kilka kluczowych osiągnięć, które to potwierdzają:

• Państwowa Nagroda Naukowa III stopnia (zespołowa) w dziedzinie nauk rolniczo-leśnych za opracowanie mapy gleb polskich w skali 1:1 000 000, przyznana w 1950 roku,
• Nagroda Państwowa III stopnia za badania nad rozmieszczeniem mikroelementów w glebach oraz nad dynamiką gleby, otrzymana w 1952 roku,
• tytuł doktora honoris causa Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, nadany w 1965 roku.

---

Oceń: Arkadiusz Musierowicz

---