Stanisław Bugajski, urodzony w 1863 roku w Zgierzu, to postać niezwykle ważna w dziejach polskiego ruchu robotniczego oraz dążeniu do niepodległości. Jako tkacz i działacz społeczny, jego życie było nierozerwalnie związane z walką o lepsze warunki dla pracowników.
Od 1883 roku, Bugajski angażował się w działania zgierskiej organizacji robotniczej, która była powiązana z I Proletariatem. Jego aktywność nie pozostała bez echa — w 1885 roku został aresztowany po nieudanym zamachu na agenta carskiego. W wyniku tego zdarzenia trafił do Warszawy, gdzie skazano go na 6 lat ciężkiego więzienia.
W 1887 roku dotarł do miejsca zesłania, a po odbyciu wyroku, w 1891 roku, osiedlił się na Sachalinie. Po zakończeniu przymusowego osiedlenia w 1905 roku, Bugajski przeniósł się do sowieckiej części wyspy, gdzie kontynuował swoje zaangażowanie w sprawy robotników. Wziął również aktywny udział w rewolucji październikowej, co ukazuje jego nieustającą determinację w dążeniu do sprawiedliwości społecznej.
Literatura dodatkowa
Literatura dotycząca Stanisława Bugajskiego została zebrana w różnych źródłach, w tym w dziele Leona Wasilewskiego, które stanowi istotny element Polskiego Słownika Biograficznego. W tomie 3, który obejmuje biografie postaci od Brożka Jana do Chwalczewskiego Franciszka, można znaleźć istotne informacje na temat Bugajskiego. Publikacja została wydana przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie w 1937 roku, a informacje o Bugajskim zajmują stronę 107.
Warto zauważyć, że dzieło to doczekało się reprintu, który został wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie w 1989 roku, z numerem ISBN 83-04-03291-0.
Przypisy
- Puls Polonii wyd. 2.02.2005 r., Marian Kałuski „Polacy na Sachalinie”.
- Irena Koberdowa, Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat, Książka i Wiedza, Warszawa 1981 r.
Oceń: Stanisław Bugajski