Wiktor Matulewicz, znany również pod pseudonimem Luxor, to postać, która zapisała się w historii Polski jako odważny powstaniec warszawski. Urodził się 14 marca 1920 roku w Zgierzu, a swoje życie zakończył 26 stycznia 2011 roku w Łodzi.
W czasie II wojny światowej, Matulewicz stał się aktywnym członkiem harcerskiego batalionu Armii Krajowej o nazwie „Zośka”, gdzie pełnił funkcję plutonowego podchorążego. Jego zaangażowanie w walkę o wolność niepodważalnie świadczy o jego odwadze i determinacji w dążeniu do niepodległości Polski.
Życiorys
Wiktor Matulewicz był synem kapitana Wojska Polskiego, Kazimierza Matulewicza, który przed wojną pełnił funkcję komisarza policji i był komendantem policji w powiecie łódzkim. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, gdy został zamordowany przez NKWD w Kalininie (obecnie Twer). Wiosną 1940 roku, w miejscu siedziby NKWD, zginęło ponad 6200 polskich policjantów oraz innych więźniów z obozu w Ostaszkowie, którzy zostali pochowani w Miednoje.
Urodzili się w Zgierzu, gdzie Wiktor jako harcerz zaangażował się w działalność Związku Harcerstwa Polskiego. Przed wybuchem II wojny światowej uzyskał młodzieżowy stopień harcerza orlego. Maturę zdobył w 1939 roku. Po aresztowaniu wraz z rodziną, spędził 13 miesięcy w Królewcu, gdzie pracował przy budowie schronów dla niemieckiej Kriegsmarine. Udało mu się uciec do Łodzi, gdzie znalazł schronienie u swojego drużynowego, Jerzego Jędrzejewskiego. Następnie wstąpił do partyzantki, a jego dalsza droga zaprowadziła go do Warszawy.
W Warszawie został przyjęty na dwa miesiące do Bojowych Szkół, angażując się w mały sabotaż w ramach działań nazywanych Wawer. Później, ze względu na swój wiek, przeniesiono go do Grup Szturmowych Szarych Szeregów, gdzie dołączył do organizacji „Jerzyki”, która z czasem stała się częścią batalionu „Zośka”. W trakcie powstania warszawskiego uczestniczył w licznych akcjach, w tym w Akcji „Sonderwagen”. Wraz z II plutonem 1 kompanii przeszedł cały szlak bojowy batalionu „Zośka”. Jego młodszy brat, Bolesław Matulewicz, ps. „Virtus”, również walczył w tym batalionie i tragicznie zginął 22 sierpnia 1944 roku w walkach na Starym Mieście.
Po zakończeniu wojny Wiktor osiedlił się w Łodzi, gdzie kontynuował swoje życie zawodowe i utrzymywał bliski kontakt z Aleksandrem Kamińskim. W okresie swojej pracy, aż do 1956 roku, był regularnie przesłuchiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, spędzając łącznie 555 dni w aresztach i na przesłuchaniach. Działał jako prezes Koła Terenowego Związku Powstańców Warszawskich w Łodzi.
31 stycznia 2011 roku Wiktor Matulewicz został pochowany na Starym Cmentarzu, przy ul. Ogrodowej w Łodzi, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii.
Odznaczenia
Wiktor Matulewicz ma na swoim koncie liczne odznaczenia, które są świadectwem jego odwagi i poświęcenia.
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999),
- Krzyż Walecznych,
- Krzyż Partyzancki,
- Warszawski Krzyż Powstańczy,
- Krzyż Armii Krajowej.
Przypisy
- Nekrologi w Gazecie Wyborczej. www.nekrologi.wyborcza.pl, 29.01.2011 r. [dostęp 09.06.2021 r.]
- Nekrologi w Gazecie Wyborczej. www.nekrologi.wyborcza.pl, 28.01.2011 r. [dostęp 09.06.2021 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 09.07.1999 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 1999 r. nr 31, poz. 481, pkt 29.)
- Electronic Museum [online], www.electronicmuseum.ca [dostęp 27.11.2017 r.]
Oceń: Wiktor Matulewicz